Blog: Mentale conditie

Op dit moment zit ik in mijn bed met mijn MacBook Pro op een kussen. De reden is dat ik niet kan lopen... nog niet. Ik heb zaterdag de hele nacht 50 mijl gerend en ben zondagochtend gefinisht toen de zon opkwam. Het was om geld in te zamelen voor kankeronderzoek voor de American Cancer Society Relay For Life. Onderweg heb ik veel geleerd! Hier deel ik met jullie 5 lessen die ik nooit zal vergeten.

5 Lessen die ik nooit zal vergeten van 50 mijl hardlopen

(in willekeurige volgorde)

Les #1: Het leven verloopt niet altijd zoals gepland.

Hier stond ik dan, na 10 weken trainen zonder blessures, met vertrouwen door mijn aderen te stromen. Toen gebeurde er op kilometer 15 iets... het was niet goed. Mijn linkerknie schreeuwde het uit van de pijn. Bij elke stap werd de pijn intenser. Naarmate ik verder liep werd de pijn zo groot dat ik moest stoppen, mijn handen op mijn knieën leggen en mezelf ervan overtuigen dat het niet ernstig was.

De pijn schroeide als een gekarteld steakmes en ik had het gevoel dat ik moest overgeven. Op een gegeven moment gaf ik over in mijn mond en slikte het gewoon door, lachte een beetje en rende verder.

Het leven gaat niet altijd zoals gepland, maar dat betekent niet dat het het einde is. Het betekent alleen dat je je plan moet aanpassen en een andere manier moet vinden. Wat je doel ook is, je moet ZO VASTBESLOTEN ZIJN DAT ER GEEN ANDERE OPTIE IS DAN DE OVERWINNING.

Les #2: Zoek de wijsheid van de meesters

Toen ik het doel stelde om 50 mijl te lopen voor 300 mensen op het BB3 Rapid Fire Seminar, wist ik dat ik hulp nodig had. Op dat moment had ik nog geen 50 mijl hardgelopen. Sterker nog, ik had in jaren niet meer dan 5 mijl hardgelopen. Als ik een doel voor ogen heb, huur ik altijd een coach in en niet zomaar een coach, ik zoek iemand die het leeft en zeer succesvol is in het coachen van anderen. De man die ik inhuurde is Stu Mittleman. Om maar een paar van zijn prestaties te noemen. Hij staat in de World Ultra Marathon Hall of Fame. Hij heeft 1.000 mijl in 11 dagen gelopen en hij is van San Diego naar New York City gerend. Op weg naar New York zou hij in de Today Show verschijnen. Het probleem was dat hij zo snel rende dat hij te vroeg was. De producers vroegen hem het rustiger aan te doen, waarop hij zei: "Ik neem gewoon de lange weg."

Zonder Stu's coaching zou ik geen succes hebben gehad. Zijn wijsheid en ervaring stuwden me van beginner naar gevorderde in weken in plaats van jaren. De les hier is: laat je ego je niet in de weg staan. Als je een paar boeken hebt gelezen of al jaren traint, betekent dat nog niet dat je alles weet. Ik heb het hele jaar door coaches, afhankelijk van mijn doel. Het maakt een enorm verschil en het is een geweldige manier om sneller je doel te bereiken zonder zoveel fouten te maken.

Les #3: Pijn is een kans om meer of minder te worden

Tijdens mijn training voor het evenement had ik vaak pijn. Ik rende tussen de 1 en 4 uur per dag, vaak had ik de hele dag gewerkt en het laatste wat ik wilde was om 9 uur 's avonds 2 uur rennen en dan om 5 uur 's ochtends wakker worden. Dat was een mentale pijn die ik moest overwinnen. Ik hoefde alleen maar mijn schoenen aan te trekken en te beginnen om dat te verhelpen.

De fysieke pijn was het grootst tijdens de 50-mijlsloop. Ik kan eerlijk gezegd niet zeggen dat ik ooit zo'n intense pijn heb gevoeld gedurende zo'n lange periode. Er was een moment waarop ik dacht "wat als ik het niet kan?". Ik was op kilometer 18 en ik kon mijn knie niet meer dan een paar centimeter buigen. Elk gewicht op mijn been veroorzaakte een scherpe pijnscheut door mijn hele lichaam. Zelfs in deze toestand keek ik om me heen naar mijn vrienden, naar de kankeroverlevenden en ik wist dat ik een manier zou vinden... zelfs als ik moest kruipen, zou ik de finish halen.

Op momenten van grote pijn, van grote uitdagingen, van de grootste tegenspoed, hebben we de kans om meer te worden. Dit zijn de momenten waarop ons karakter wordt gesmeed tot iets om trots op te zijn. Dit is waar je van een lam naar een leeuw gaat.

Het is ook op deze momenten dat we minder worden als we voor de makkelijke weg kiezen. We worden mentaal en fysiek zwak. We verliezen het vertrouwen in onszelf en onze mogelijkheden. We trekken ons terug in onze comfortzone waar onze dromen langzaam sterven. Geef nooit toe aan de pijn. Omarm het geschenk ervan.

Les #4: Leef je eigen legende

Iedereen die ik ooit ontmoet heb, houdt van films. Ze vinden het prachtig om te zien hoe gewone mensen immense tegenslagen, verraad en zelfs de dood overwinnen en daardoor buitengewoon worden. Zelfs de mensen die gewoon de rollen spelen worden verafgood alsof ze het echt hebben gedaan. Mel Gibson was nooit Braveheart, Tom Cruise was nooit echt een spion, Russell Crowe was niet echt een Gladiator en Angelina Jolie liep nooit rond als Lara Croft, behalve in filmland. Ze zijn allemaal geweldig, maar ze deden gewoon alsof ze deze dingen deden. Je kunt het beleven.

Ieder van ons is buitengewoon. Laat het leven jou niet leven. Ga leven. Laten we eerlijk zijn. Soms zal het leven je een schop onder je kont geven, maar dat betekent niet dat je het geen schop onder je kont kunt geven. Als het goed gaat hebben we de neiging om te wachten tot er iets slechts gebeurt. In plaats van te wachten op je ondergang, moet je iets EPIC doen! Doe iets legendarisch. Je hebt het in je. Ik liep 50 mijl voor een goed doel om mezelf uit te dagen, om mijn geest te conditioneren om tegenslagen te doorstaan en te zien waar ik van gemaakt ben. Voor jou zal het heel anders zijn. Het is aan jou om te beslissen.

Les #5: Maak een verschil in het leven van anderen & het zal een verschil maken in het jouwe.

Er is een geweldig nummer dat "You Get What You Give" van de Free Radicals heet. Ik denk dat het op al mijn afspeellijsten op mijn Ipod staat. Het herinnert me aan het simpele feit dat het leven niet draait om dingen krijgen, maar om geven en anderen helpen... door te dienen in plaats van te eisen, ontvangen we echt.

Ik ben veel mensen tegengekomen die vinden dat ze recht hebben op meer geld, meer roem, meer geluk. Toch klagen, zeuren, jammeren en bekritiseren ze anderen over hoe het niet eerlijk is dat deze persoon dit heeft en zij alleen dat. Dit is destructief denken. Ze zijn alleen op zichzelf gericht. Terwijl ze hun energie steken in het neerhalen van anderen, realiseren ze zich niet dat de mensen over wie ze klagen succesvol zijn omdat ze zich richten op het dienen van anderen en het maken van een verschil.

TEAM BB3 heeft als team meer dan 150 mijl gerend en bijna $30.000 opgehaald om kanker te helpen bestrijden. Jullie zijn allemaal geweldig!

Toen ik aan het hardlopen was, was ik ontroerd door de vele mensen die me kwamen steunen. Veel van mijn vrienden die klanten van ons zijn, kwamen en bleven de hele nacht. Ik heb geen enkele ronde alleen gelopen. Er was altijd een groep bijzondere zielen om me heen. Wat ik leerde was dat de liefde en steun van je vrienden en familie de krachtigste brandstof van allemaal is. En de enige manier om je tank met die brandstof te vullen is door anderen lief te hebben en te steunen en naar je beste vermogen te dienen.

Bonusles: Kilometer 51

Nadat ik 50 mijl had afgelegd en na veel knuffels, veel dankbaarheid en felicitaties, deed ik nog een extra mijl. Waarom? Omdat "ga altijd een stapje verder" een gezegde is dat de tand des tijds heeft doorstaan en ik kon geen betere manier bedenken om het te leven dan het te doen.

Als je de wereld je beste laat zien, breng je het beste in de wereld naar boven.

 

MUST READ: 21 mijl rennen met gevechtslaarzen en 1000 push-ups (niet slim).

nl_NLNederlands