ARTIKEL OVER DE GEZONDHEID VAN MANNEN

The Rock deed aan gewichtheffen. Hij verhoogde zijn spel. Hij trok één wenkbrauw op en daarna miljoenen. Nu tilt hij zichzelf naar een heel nieuw niveau. Ga je met hem mee omhoog? ... Voor deze evolutie raadpleegde de Rock Billy Beck en met een nieuw plan in de hand slankte hij af tot 245 en halveerde hij zijn lichaamsvet in 4 maanden.

Foto's door: E.J. Camp, Door: Phillip Rhodes & Mike Zimmerman

Het charisma, de komische timing, de grijns, de opgetrokken wenkbrauw... het zijn allemaal krijtstrepen op de Porsche. Zonder het lichaam doet niets van dit alles ertoe. Tom Cruise zou zo een Venice Beach binnen kunnen wandelen...
een restaurant met een zonnebril, een pet en een spijkerbroek en gaat naar een tafel zonder dat iemand het merkt. Maar niet een monoliet van 1 meter 80 met een bronzen huid en rode spieren zoals de Rock.

Hij wordt begroet door, en begroet op zijn beurt, elke serveerder in het restaurant, hoewel hij duidelijk met zo min mogelijk gedoe naar dat hokje wil gaan.

Geen kans. Alleen al door binnen te komen bezit hij kamers waarin hij niet eens wil investeren. Deze imposante aanwezigheid - in combinatie met de hierboven genoemde krijtstrepen - heeft geleid tot de status van icoon.

Maar vergis je niet: het begint allemaal met het lichaam.

Door de jaren heen evolueert ieders lichaam. Het kan ook devolueren. Vergelijk de nog steeds gebeeldhouwde steen van Stallone met bijvoorbeeld de boter van Brando. The Rock heeft gekozen voor evolutie omdat zijn carrière ook evolueert. Aan het eind van de jaren '90 verdiende hij zijn amusementsgeluk op een plek waar zijn meer dan levensgrote lichaamsbouw voor hem kon werken - een worstelring voor 50.000 mensen. Nu, aan het begin van de jaren '80, is de 31-jarige een echte filmster die op het punt staat de laatste vinger van gouverneur Arnold van de titelriem van actieheld af te trekken. Dat betekent dat hij zijn lichaam op een doek moet gooien dat nog minder vergevingsgezind is dan de worstelmat: een bioscoopscherm van 15 meter hoog.

Terwijl hij overgaat naar vlezigere rollen waarbij hij er minder bovenmenselijk uit moet zien - dit voorjaar de gruizige remake van Walking Tall; de zomerfilm van 2005 Spy Hunter; en een komische rol in Be Cool, de opvolger van Get Shorty - moest zijn lichaam ook meeveranderen. Hij is 20 pond afgevallen en heeft zijn lichaamsvet teruggebracht van 14 procent naar 7 procent - allemaal door middel van een programma dat je op deze pagina's kunt vinden. Gewoon weer een Kafka-moment in een popcultuurwerk in uitvoering? Nauwelijks. Hoe langer we met de Rock in dat restaurantje zaten, hoe duidelijker het werd dat verandering voor hem voedsel is.

De evolutie van Dwayne Johnson begon op 13-jarige leeftijd, toen hij voor het eerst op een bank in de sportschool ging liggen. "Ik legde 135 pond op de stang, probeerde hem te bankdrukken en ik bleef staan." Hij herschept het moment met een grimas en een onzichtbare stang, schudt zijn hoofd en glimlacht. "Ik moest de gewichten van één kant laten glijden. Ik schaamde me zo."

Misschien toen, maar nooit meer. Al snel na die eerste bankdruk werden zijn trainingen bloedserieus, tenminste in zijn tienerbrein. "Ik weet nog dat we net van Hawaï naar Nashville waren verhuisd en dat ik en mijn trainingsmaatjes aminozuren namen. 'Oh, ik moet mijn aminozuren innemen!? Het waren van die grote paardenpillen," zegt hij lachend. "We hadden geen idee."

Maar er gebeurde iets grappigs op weg naar de middelbare school. De Rock die we nu kennen begon zich te vormen - een reus van 240 pond. ("Kinderen dachten dat ik een agent was.") Maar dat grotere postuur leidde tot betere dingen in zijn laatste jaar, toen hij een footballbeurs scoorde voor de Universiteit van Miami. Hij was een Hurricane naast Warren Sapp en Ray Lewis, op weg naar de NFL. Zijn lichaam bleef zich ontwikkelen en hij paste zijn trainingen aan om het gewicht en de kracht te krijgen die nodig waren om een Eerste Divisie verdediger te worden. Hij kwam uit op 280 pond.

"Ik zag eruit als een Samoaans Michelinmannetje," zegt hij.

Alle tekenen wezen op een profcarrière tot zijn laatste jaar, toen hij twee rugschijven scheurde. Door deze blessure werd hij niet aangenomen. Nog steeds wanhopig om football te spelen, tekende hij bij de Canadian Football League en werd na 2 maanden geschrapt. Gesneden door de CFL. Wat doet een man die getraind is om football te spelen als hij niet langer welkom is op het veld? Hij gaat naar huis en gaat in het familiebedrijf werken.

Body slams zitten in zijn bloed. Als kind zag de jonge Dwayne zijn opa, "High Chief" Peter Maivia, rondjes vliegen door het hele land. En dan was er nog zijn lieve vader: Rocky Johnson, een World Wrestling Federation tag-team kampioen en of hij het nu wist of niet, de man die mede verantwoordelijk was voor de evolutie van het moderne worstelaarslichaam. In die tijd waren grapplers gewoon groot. Maar Rocky Johnson was groot en gesneden - een bodybuilding voorloper van de standaard lichaamsbouw die je tegenwoordig in de WWE ziet. Hij won de tag-team gordel in 1983 met Tony Atlas, een andere beroemde krachtpatser. Zo was de weg vrij voor het WrestleMania-gen van Dwayne Johnson om tot uiting te komen - en opnieuw zou het lichaam moeten evolueren. Zijn 280 kilo waren nu zijn vijand, geloof het of niet. "Voor al die 'suplexes' en de Rock Bottom [zijn kenmerkende slam] moest ik kunnen bewegen, moest ik lichter zijn."

Hij bracht de 280 terug tot 260 en de training van één lichaamsdeel per dag die hij gebruikte om daar te komen, ontwikkelde zich tot het plan waar hij zich jarenlang aan hield. Monday Night Raws vervaagde in WWF SmackDowns. De arenatours kwamen en gingen. In gevecht met zijn aartsvijand, Stone Cold Steve Austin, won en verloor hij zeven titels. Toen werd hij gecast als een held-die-omgedraaid-hiel in The Mummy Returns en The Scorpion King, en dit worstelicoon vond zichzelf terug
iets groters worden: een popcultuuricoon.

Er was een nieuwe evolutie op komst - grotere en betere rollen. Het was tijd om de cartooneske kwaliteiten af te schudden die werken onder de top van het worstelen en totaal onverwachte kwaliteiten uit te stralen: menselijke warmte, kwetsbaarheid en humor. Dat was het moment waarop het trainingsprogramma van de Rock - het programma dat hem klaarstoomde voor jarenlang turnbuckle-misbruik - hem in de steek liet. "Ik trainde regelmatig," herinnert hij zich, "maar mijn spieren waren plat. En ik had altijd het gevoel dat mijn spieren leeg waren. Ik boekte niet alleen geen vooruitgang, ik hield het ook nauwelijks vol."

Maar de Rock heeft meer veranderingen gezien en geaccepteerd dan de goedkope gokkasten in het MGM Grand. "Ik hou van verandering," zegt hij, terwijl hij het tafelblad met zijn wijsvinger doorboort om het te benadrukken. "Onderweg zijn met mijn vader, reizen van staat naar staat en leven als een zigeuner, man, het leven liet me omgaan met verandering. Als er nu verandering nodig is, zeg ik: 'Oké, ik snap het. Laten we een plan bedenken en kijken wat ik kan doen. "

Voor deze evolutie raadpleegde de Rock een nieuwe trainer, Billy Becken met een nieuw plan in de hand slankte hij af tot 245 en halveerde hij zijn lichaamsvet in 4 maanden. De hoeveelheid tijd die hij in de sportschool doorbracht veranderde niet. De hoeveelheid voedsel die hij at wel: Hij moest meer eten.